Terschelling (Friesland)

Terschelling is als je vanuit het westen telt, het derde bewoonde Nederlandse Waddeneiland, het hoort ook bij de Friesland.

Het eiland is in de Middeleeuwen ontstaan nadat een zandplaat (De schelling) samen ging met een oostelijker gelegen eiland Wexalia. Terschelling is door verschillende mensen beheerd, de laatste keer was in de Tweede Wereldoorlog, toen kwamen Terschelling en Vlieland bij Friesland.

Tijdens de Watersnood van 1287 (Deze wordt op Terschelling St. Hubertusvloed) genoemd) kwam de Waddenzee tussen Terschelling en Friesland in te liggen. Voor die tijd was het eiland nog lopend bereikbaar vanaf Dijkshorn.

Op 20 augustus 1666 is West-Terschelling tijdens de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog overvallen door een Engelse vloot. De admiraal voer met 11 compagnieën naar de haven van West-Terschelling, zij noemden die ‘Town of Brandaris’, ze hadden haast geen weerstand van de bevolking, de soldaten trokken door het dorp dat zo goed als in de as gelegd werd. De vuurtoren Brandaris (1594), was in 1666 een van de weinige overgebleven gebouwen nadat de Engelsen West-Terschelling in brand hadden gestoken.

In het westen en oosten van Terschelling wordt er Westers en Aasters gesproken. Door de invloed van toeristen worden het Westers en Aasters  weggedrukt door het Nederlands, dit is in het westen minder dan in het oosten.